BASSET ARTEZYJSKO-NORMANDZKI 

(Basset artésien normand)    

Krótki rys historyczny: Planowa hodowla krótkowłosych basetów francuskich rozpoczęła się w latach siedemdziesiątych XIX wieku. Z różnych basetów, mających wspólne pochodzenie, książę Le Couteulx de Canteleu wyprowadził jednolitą linię użytkową psów, nazywanych artezyjskimi, o prostych nogach. W tym samym czasie inny hodowca, Louis Lane, wyhodowałswoją linię psów o wykrzywionych nogach; nazywano je normandzkimi. Nazwa „baset artezyjsko-normandzki” przyjęta została dopiero w roku1924, a kolejny przewodniczący Klubu, Leon Verrier, który objął tę funkcję w roku 1927 w wieku 77 lat, obrał sobie za cel wzmocnienie„normańskiego” typu rasy. W wydanych w roku 1930 wzorcach psówmyśliwskich, gdzie oddzielnie występują baset artezyjski i basetartezyjsko-normandzki, znajdujemy następującą uwagę: „Zarząd Société de Vénerie podkreśla, że baset        artezyjsko-normandzki powinien być jak najbliższy typowi normańskiemu, bez śladu typu z Artois.

Ważenie ogólne: Pies długi, harmonijny, zwarty, o szlachetnej głowie gończych normańskich.

Ważne proporcje:Wysokość w kłębie : długość tułowia = około 5 : 8,  Głębokość klatki piersiowej : wysokość w kłębie = około 2 : 3,  Szerokość czaszki : długość głowy = około 1 : 2,   Długość kufy : długość czaszki = około 10 : 10

Zachowanie/temperament: Obdarzony doskonałym węchem i melodyjnym głosem, zawzięty, ale niezbyt szybki, pozwala właścicielowi w pełni cieszyć się dniem napolowaniu. Oddany właścicielowi i wylewny.

Głowa:

Mózgoczaszka:

Czaszka: kopulasta, średniej szerokości, guz potyliczny wyraźny.W całości głowa ma być sucha.

Stop: zaznaczony, ale nieprzesadnie.

Trzewioczaszka:

Nos: czarny i duży, lekko wystający, o dobrze rozwartych nozdrzach.

Kufa: mniej więcej tej samej długości, co czaszka, profil trochę orli.

Wargi: górna warga wyraźnie przykrywa dolną; wargi nie są ani bardzo obwisłe, ani suche.

Uzębienie: zgryz nożycowy.

Policzki: tworzą je pojedyncze lub podwójne fałdy skóry.

Oczy: owalne, duże, ciemne (w harmonii z maścią), wyraz poważny i łagodny, trzecia powieka może być widoczna, ale nie za bardzo.

Uszy: osadzone jak najniżej, w żadnym razie nie powyżej linii oka,wąskie u nasady, mocno zawinięte do środka, bardzo długie, miękkie i delikatne. Sięgają co najmniej nosa, pożądane ostro zakończone.

SZYJA: raczej długa, z niewielkim podgardlem.

Kończyny:

Kończyny przednie: krótkie, o mocnym kośćcu, są dość wyraźnie wykrzywione, na tyle, aby było to wyraźnie widoczne. Niezbyt obfite fałdy skóry są zaletą.

Łopatka : umięśniona, skośnie ułożona.

Łokcie : przylegające do tułowia.

Kończyny tylne: przy oglądaniu z tyłu linia pionowa, poprowadzona odguza siedzeniowego, przechodzi środkiem kończyny, stawu skokowego, śródstopia i łapy.

Uda: masywne i dobrze umięśnione.

Staw skokowy: mocny, nisko umiejscowiony, kątowany tak, że tylna łapa jest u psa w naturalnej pozycji trochę podstawiona pod tułów. Niewielka fałda skóry na pięcie nie jest wadą.

Śródstopie: krótkie i mocne.

Łapa: owalna, trochę wydłużona, palce raczej zwarte i mocno oparteo podłoże.